Η αρχαιότερη κατοίκηση στην πόλη της Κω ανάγεται στην πρώιμη εποχή του Χαλκού (2300 – 2000 π.Χ.) και εντοπίζεται στο λόφο των Σεραγιών (σημερινή «Παλιά Πόλη»), όπου
Η Κως κατοικήθηκε τουλάχιστον από την πρώτη πρώϊμη εποχή του χαλκού (2900 - 2100 π.Χ.). όπως μαρτυρούν προϊστορικοί τάφοι και ευρήματα στις περιοχές Ασκλούπη και σπηλιά
Στους ιστορικούς χρόνους, στον ύστερο 10ο π.Χ. αι. εγκαθίστανται οι Δωριείς άποικοι στο νησί, οι οποίοι σύμφωνα με τον Hρόδοτο (7.99) προέρχονταν από την Αργολίδα.
Η ελληνιστική περίοδος είναι η λαμπρότερη περίοδος στην ιστορία της Κω. Με το χτίσιμο της νέας πόλης (366 π.Χ.) ολο μάρμαρα μνημεία θα ανεγερθούν, όπως τα Ιερά του Ηρακλή,
Προνομιακή μεταχείριση θα τύχει η Κως κατά τη διάρκεια της υστεροελληνιστικής περιόδου. Κομψά οικοδομήματα, όπως: το Ωδείο, η Casa Romana, η Βεσπασιανή
Για την παλαιοχριστιανική περίοδο στην Kω πρώτη μαρτυρία, σχετική με την διάδοση του χριστιανισμού στο νησί, αποτελεί η επίσκεψη του Aποστόλου Παύλου που αναφέρεται στις Πράξεις
Στα χρόνια της κυριαρχίας του στην Κω (1337-1522), το Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη ενίσχυσε και εκσυγχρόνισε το βυζαντινό δίκτυο των οχυρώσεων του νησιού, στο πλαίσιο
Οι αιώνες που θ' ακολουθήσουν θα σημαδευτούν με την παρουσία ξένων κατακτητών. Μετά από λιγόχρονη κατοχή του νησιού από Βενετσιάνους και Γενοβέζους, η Κως θα περιέλθει